والاترین صفات انسانی، برترین عبادت، خوی نیکان، نهایت نیکوکاری، ایثار می باشد همان گونه که در روایت بسیار زیبا و شگفت این گونه نقل شده است که:
حضرت موسی علیه السلام عرض کرد:پروردگارا بعضی از درجات حضرت محمد صل الله علیه و آله و امتش را به من بنما.
خداوند فرمود:ای موسی توان دیدن آن را نداری.اما یکی از مقامات بزرگ او را که به سبب آن او را برتو و تمام آفریدگانم برتری داده ام به تو می نمایانم. راوی گفت:خداوند باطن آسمان ها را بر او گشود. پس به مقامی از مقامات آن حضرت نگریست که نزدیک بود از انوار آن و نزدیکی اش به خدا جان بدهد. پس عرض کرد: پروردگارا به چه چیز او را به این بزرگواری رساندی؟ فرمود: به اخلاقی که آن را درمیان آفریدگانم به آن حضرت اختصاص دادم و آن اخلاق ایثار است، ای موسی هیچ یک از آفریدگانم نزد من نیاید که زمانی از عمرش ایثار کرده باشد، مگر این که شرم دارم اعمال او را محاسبه کنم و در هر جای بهشتم که بخواهد او را جای دهم.
ارزش ایثار و از خود گذشتگی آن قدر زیبا و لذت بخش می باشد که امیر المومنین و فاطمه زهرا و فرزندان بززرگوارشان حاضر می شود سه روز افطار خود را به فقیر و مسکین و اسیر بدهند و آن بزرگوران این ایثار و از خود گذشتگی را در حالی انجام می دهند که این غذا تنها غذای موجود در خانه شان بوده است و قرآن در شان این بزرگواران می فرماید:
و غذاى خود را با اینکه به آن علاقه و نیاز دارند، به «مسکین» و «یتیم» و «اسیر» مى دهند
و مى گویند:ما شما را بخاطر خدا اطعام مى کنیم، و هیچ پاداش و سپاسى از شما نمى خواهیم«1»
اگر انسان بتواند از بهترین اموالش که خودش به آن نیاز دارد به دیگران نیز بدهد این عمل است که او را به بالاترین درجه ایمان و انسانیت می رساند همان گونه که از وجود نازنین مولا و ارباب همه خوبان حضرت علی علیه السلام این گونه گونه نقل شده است که حضرت فرمودند:
ایثار و از خود گذشتگی بالاترین درجه ایمان است«2»
منابع:
1:وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّهِ مِسْکیناً وَ یَتیماً وَ أَسیراً إِنَّما نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُریدُ مِنْکُمْ جَزاءً وَ لا شُکُوراً انسان آیه 8 و 9»
2:قال الإمامُ علیٌّ علیه السلام :خَیرُ النّاسِ مَن کانَ فی عُسرِهِ مُؤثِرا صَبورا«الحیاة با ترجمه احمد آرام ج1 ص 435»
